- iltica
- is. <ər.>1. Sığınma, birinin yanına qaçıb himayə istəmə, pənah gətirmə. <Fərhad:> Mən ömrümdə bir kəsə yalvarmadığım halda, namusum yolunda iltica dili açaraq sizə yalvarıram. C. C.. <Sarıköynəyin> gözlərinin dərinliklərində rica ilə qarışıq bir iltica xahişi var idi. S. H.. İltica etmək (eyləmək, gətirmək) – pənah gətirmək, sığınmaq, himayə istəmək. Dərgahına saqi eylər iltica; Baş əyər sürahi, piyalə sənə. Q. Z.. <Xanım:> Siz bilirsiniz ki, mən onun xanımı deyiləm, zatən aramızda iyirmi yaş fərq var. Ancaq bir parça çörək üçün evinə iltica etmişəm. . Ç..2. məc. Xahiş, rica, yalvarış. Aşıq-məşuq olub, qəlbi yanmasa; Bir bu qədər ilticayə düşərmi? A. Ə.. Uzun ilticadan sonra Babaxan qızı inandırmışdı. M. C.. İltica etmək (eləmək) – xahiş etmək, rica etmək. Məşədi Əsgər təcilən. . <müsafirə> tərəf yan alıb, çamadanını aparmaq üçün öz dili ilə ona iltica etdi. S. M. Q.. . . Mirzə Fətəli əziz və mehriban dayısının ayağına düşüb, ondan . . iltica eləyir ki, onu qulluğa qoysun. F. K..
Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti. 2009.